Η ιστορία που θα αναφέρω είναι 100% αληθινή και αυτό το ξέρω γιατί έχει να κάνει με μένα. Είναι μία περίοδος της ζωής μου πολύ δύσκολη και φυσικά όταν την θυμάμαι ταράζομαιΝ
Κάποια στιγμή είχα την ανάγκη να ασχοληθώ παραπάνω με το Θεό, να διαβάσω να ενημερωθώ να ανακαλύψω όσα περισσότερα μπορούσα για εκείνον. Δεν εννοώ φυσικά για το αν υπάρχει ή όχι γιατί τέτοιες ανάγκες δεν έχω, ξέρω οτι υπάρχει ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ! Ήθελα να μάθω για την ζωή του Χριστού στη γη, να δώσω εξήγηση σε αυτά που έκανε κι έλεγε, να μάθω τι θέλει από μας πως πρέπει να ζούμε την ζωή μας...
Αυτό το ένιωσα όταν έβλεπα οτι οι προσευχές μου ακουγόντουσαν και αυτά που του ζητούσα μου τα πρόσφερε σε τέτοιο βαθμό που ο ίδιος να μου έλεγε πλέον οτι δεν υπάρχει και είναι όλα ένα ψέμα, δεν θα τον πίστευα!
Άρχισα λοιπόν να διαβάζω την Καινή Διαθήκη και παρακολουθώ ιστορίες με θέμα το Θεό, να τον έχω γενικότερα στη ζωή μου όπως την οικογένειά μου, του μιλούσα αστειευόμουν μαζί του πχ κοιτούσα ψηλά κι έλεγα "hello Θεέ μου, μη κάνεις οτι δεν μ'ακούς" και διάφορα άλλα τέτοια. Του μιλούσα γι'αυτά που έχω κάνει στη ζωή μου και μετάνιωσα του ζητούσα συγνώμη όταν έκανα λάθη, τον ευχαριστούσα γι'αυτά που μου έδωσε... γενικά τον ήθελα στη ζωή μου όλες τις ώρες!
Έτσι λοιπόν κατάλαβα στην πορεία οτι αυτό δεν αρέσει σε κάποιον και άρχισαν να συμβαίνουν πράγματα που δεν φαντάστηκα ποτέ!
Ένα βράδυ λοιπόν πέφτω στο κρεβάτι να κοιμηθώ και μέσα στο σκοτάδι πριν κοιμηθώ άρχισα να ακούω φωνές λες και είχε μαζευτεί κόσμος κάτω από το σπίτι μου. Ξαφνικά σταματάνε όλες αυτές οι φωνές και ακούω μια γυναίκα να μιλάει αγγλικά (δεν έβγαλα νόημα τι μπορεί να έλεγε) τότε σηκώθηκα άναψα το φως και αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό, δεν έδωσα σημασία, σκέφτηκα οτι μου φάνηκε, οτι ήταν ιδέα μου. Ξάπλωσα και κοιμήθηκα. Το επόμενο βράδυ τα ίδια, μόλις ξάπλωνα πριν κοιμηθώ, ξαφνικά φωνές αλλά όχι όπως την πρώτη φορά που ήταν απλά ομιλίες, αυτή την φορά ήταν κραυγές, λες και κάποιος ερχόταν δίπλα στο αυτί μου και ούρλιαζε! Αυτό γινόταν κάθε βράδυ όλο και πιο έντονα. Άρχισα να ανησυχώ, τρόμαζα στην ιδέα οτι μπορεί και να χρειαστώ εξορκιστή γιατί δεν κρύβω οτι μου πέρασε απ'το μυαλό!
Αυτό συνέχισε να συμβαίνει κάθε βράδυ, μόλις ξάπλωνα κι έσβηνα το φως, σαν να πετούσε κάτι από πάνω μου και ούρλιαζε μέσα στα αυτιά μου. Κραυγές πόνου, όπως τις συγκρατούσα και τις θυμόμουν μετά, ήταν σαν να άκουγα να ουρλιάζουν από πόνο χαμένες ψυχές, έτσι το ερμήνευα εγώ. Ήταν πολύ πονεμένες κραυγές, έδειχναν να πονάνε πάρα πολύ τόσο που τρόμαζα. Ένα βράδυ όμως έγινε κάτι πιο δυνατό, αυτό πραγματικά με τρόμαξε πολύ. Όπως είμαι ξαπλωμένος ξαφνικά νιώθω ένα γρήγορο χτύπημα στο πόδι, αμέσως πετάγομαι απ'το κρεβάτι, νομίζοντας ότι κάποιος από την οικογένειά μου έχει κρυφτεί και μου κάνει πλάκα, ανάβω το φως και δεν είναι κανείς, κοιτάζω κάτω απ'το κρεβάτι, τίποτα. Έχω παγώσει, και εκείνη την στιγμή αφού σκεφτόμουν ότι έχω αρχίσει να τα χάνω, νιώθω μούδιασμα στο πόδι μου ακριβώς εκεί που ένιωσα το χτύπημα! Αυτό ήταν έχω αφήσει το φως ανοιχτό και απλά περιμένω να ξημερώσει, δεν μπορούσα με τίποτα να μείνω στο σκοτάδι μετά από αυτό.
Το αποκορύφωμα που εκεί ξέσπασα ήταν αμέσως το επόμενο βράδυ. Μόλις σβήνω το φως και ξαπλώνω κάτι σαν παράσιτα μέσα στο μυαλό μου, δεν αντιδρώ, μένω ξαπλωμένος με σβηστό το φως, μέχρι την στιγμή που μια άγρια και βαριά φωνή σαν τέρας ακούγεται δίπλα στο αυτί μου να βρίζει θυμωμένος το Θεό λέγοντας "γαμ... το Θεό σου" (δεν θέλω να γράψω ολόκληρη την βρισιά γιατί και στη σκέψη μόνο νιώθω άσχημα). Αυτό που άκουσα με έκανε να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει, σηκώθηκα και άρχισα να παρακαλάω κλαίγοντας το Θεό να το σταματήσει όλο αυτό, να μην το επιτρέψει άλλο.
Από το επόμενο βράδυ και μέχρι σήμερα δεν είχα ξανά τέτοιου είδους ενοχλήσεις!
Έπειτα αρχίζω να μαθαίνω πως όταν ασχολείσαι με το Θεό δεν αρέσει στην άλλη πλευρά και προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε αποσπάσει και να σε απομακρύνει!
Όσοι έχετε παρόμοιες εμπειρίες μη το βάζετε κάτω, μη του κάνετε την χάρη να σας νικήσει, συνεχίστε ο Θεός ξέρει μέχρι που αντέχετε και θα επέμβει για να σας προστατέψει!
Λίγοι πίστεψαν την ιστορία από αυτούς που μίλησα αλλά δεν πειράζει, ξέρω οτι κι εδώ σε κάποιους θα φανώ φαντασμένος, τρελός, δήθεν για τις εντυπώσεις κτλ. εγώ όμως ξέρω πως ήταν και εύχομαι σε κανέναν να μη συμβεί, ούτε έτσι απλά για να πιστέψει!!!
Κάποια στιγμή είχα την ανάγκη να ασχοληθώ παραπάνω με το Θεό, να διαβάσω να ενημερωθώ να ανακαλύψω όσα περισσότερα μπορούσα για εκείνον. Δεν εννοώ φυσικά για το αν υπάρχει ή όχι γιατί τέτοιες ανάγκες δεν έχω, ξέρω οτι υπάρχει ΤΟ ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ! Ήθελα να μάθω για την ζωή του Χριστού στη γη, να δώσω εξήγηση σε αυτά που έκανε κι έλεγε, να μάθω τι θέλει από μας πως πρέπει να ζούμε την ζωή μας...
Αυτό το ένιωσα όταν έβλεπα οτι οι προσευχές μου ακουγόντουσαν και αυτά που του ζητούσα μου τα πρόσφερε σε τέτοιο βαθμό που ο ίδιος να μου έλεγε πλέον οτι δεν υπάρχει και είναι όλα ένα ψέμα, δεν θα τον πίστευα!
Άρχισα λοιπόν να διαβάζω την Καινή Διαθήκη και παρακολουθώ ιστορίες με θέμα το Θεό, να τον έχω γενικότερα στη ζωή μου όπως την οικογένειά μου, του μιλούσα αστειευόμουν μαζί του πχ κοιτούσα ψηλά κι έλεγα "hello Θεέ μου, μη κάνεις οτι δεν μ'ακούς" και διάφορα άλλα τέτοια. Του μιλούσα γι'αυτά που έχω κάνει στη ζωή μου και μετάνιωσα του ζητούσα συγνώμη όταν έκανα λάθη, τον ευχαριστούσα γι'αυτά που μου έδωσε... γενικά τον ήθελα στη ζωή μου όλες τις ώρες!
Έτσι λοιπόν κατάλαβα στην πορεία οτι αυτό δεν αρέσει σε κάποιον και άρχισαν να συμβαίνουν πράγματα που δεν φαντάστηκα ποτέ!
Ένα βράδυ λοιπόν πέφτω στο κρεβάτι να κοιμηθώ και μέσα στο σκοτάδι πριν κοιμηθώ άρχισα να ακούω φωνές λες και είχε μαζευτεί κόσμος κάτω από το σπίτι μου. Ξαφνικά σταματάνε όλες αυτές οι φωνές και ακούω μια γυναίκα να μιλάει αγγλικά (δεν έβγαλα νόημα τι μπορεί να έλεγε) τότε σηκώθηκα άναψα το φως και αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό, δεν έδωσα σημασία, σκέφτηκα οτι μου φάνηκε, οτι ήταν ιδέα μου. Ξάπλωσα και κοιμήθηκα. Το επόμενο βράδυ τα ίδια, μόλις ξάπλωνα πριν κοιμηθώ, ξαφνικά φωνές αλλά όχι όπως την πρώτη φορά που ήταν απλά ομιλίες, αυτή την φορά ήταν κραυγές, λες και κάποιος ερχόταν δίπλα στο αυτί μου και ούρλιαζε! Αυτό γινόταν κάθε βράδυ όλο και πιο έντονα. Άρχισα να ανησυχώ, τρόμαζα στην ιδέα οτι μπορεί και να χρειαστώ εξορκιστή γιατί δεν κρύβω οτι μου πέρασε απ'το μυαλό!
Αυτό συνέχισε να συμβαίνει κάθε βράδυ, μόλις ξάπλωνα κι έσβηνα το φως, σαν να πετούσε κάτι από πάνω μου και ούρλιαζε μέσα στα αυτιά μου. Κραυγές πόνου, όπως τις συγκρατούσα και τις θυμόμουν μετά, ήταν σαν να άκουγα να ουρλιάζουν από πόνο χαμένες ψυχές, έτσι το ερμήνευα εγώ. Ήταν πολύ πονεμένες κραυγές, έδειχναν να πονάνε πάρα πολύ τόσο που τρόμαζα. Ένα βράδυ όμως έγινε κάτι πιο δυνατό, αυτό πραγματικά με τρόμαξε πολύ. Όπως είμαι ξαπλωμένος ξαφνικά νιώθω ένα γρήγορο χτύπημα στο πόδι, αμέσως πετάγομαι απ'το κρεβάτι, νομίζοντας ότι κάποιος από την οικογένειά μου έχει κρυφτεί και μου κάνει πλάκα, ανάβω το φως και δεν είναι κανείς, κοιτάζω κάτω απ'το κρεβάτι, τίποτα. Έχω παγώσει, και εκείνη την στιγμή αφού σκεφτόμουν ότι έχω αρχίσει να τα χάνω, νιώθω μούδιασμα στο πόδι μου ακριβώς εκεί που ένιωσα το χτύπημα! Αυτό ήταν έχω αφήσει το φως ανοιχτό και απλά περιμένω να ξημερώσει, δεν μπορούσα με τίποτα να μείνω στο σκοτάδι μετά από αυτό.
Το αποκορύφωμα που εκεί ξέσπασα ήταν αμέσως το επόμενο βράδυ. Μόλις σβήνω το φως και ξαπλώνω κάτι σαν παράσιτα μέσα στο μυαλό μου, δεν αντιδρώ, μένω ξαπλωμένος με σβηστό το φως, μέχρι την στιγμή που μια άγρια και βαριά φωνή σαν τέρας ακούγεται δίπλα στο αυτί μου να βρίζει θυμωμένος το Θεό λέγοντας "γαμ... το Θεό σου" (δεν θέλω να γράψω ολόκληρη την βρισιά γιατί και στη σκέψη μόνο νιώθω άσχημα). Αυτό που άκουσα με έκανε να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει, σηκώθηκα και άρχισα να παρακαλάω κλαίγοντας το Θεό να το σταματήσει όλο αυτό, να μην το επιτρέψει άλλο.
Από το επόμενο βράδυ και μέχρι σήμερα δεν είχα ξανά τέτοιου είδους ενοχλήσεις!
Έπειτα αρχίζω να μαθαίνω πως όταν ασχολείσαι με το Θεό δεν αρέσει στην άλλη πλευρά και προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε αποσπάσει και να σε απομακρύνει!
Όσοι έχετε παρόμοιες εμπειρίες μη το βάζετε κάτω, μη του κάνετε την χάρη να σας νικήσει, συνεχίστε ο Θεός ξέρει μέχρι που αντέχετε και θα επέμβει για να σας προστατέψει!
Λίγοι πίστεψαν την ιστορία από αυτούς που μίλησα αλλά δεν πειράζει, ξέρω οτι κι εδώ σε κάποιους θα φανώ φαντασμένος, τρελός, δήθεν για τις εντυπώσεις κτλ. εγώ όμως ξέρω πως ήταν και εύχομαι σε κανέναν να μη συμβεί, ούτε έτσι απλά για να πιστέψει!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου